به مرغ روحت که در قفس جسمت گرفتار است
اگر رو بدهی
هی برایت اواز غمگین میخواند
هی خودش را بدر و دیوار قفس میزند
هوای تازه از تو میخواهد
نسیم صبحگاهی را می خواهد ببوید
و غروب خورشید را ببیند
در پوست خود نمی گنجد
می خواهد روزنه ای به بیرون باز کند
چگونه؟
منهم در کارش حیرانم
ولی این مرغ سر کنده
بی کار نمی نشیند
Links
بايگانی وبلاگ
-
▼
2009
(259)
-
▼
مارس
(30)
- دستور زبان عشق(برای طلیعه)
- این چه حالیست
- سکه های تقلبی
- عطر خدا
- خلاقیت اوشو
- شب سکوت کویر
- اینکه نمی شود
- امواج
- اسفندماه
- میوه ممنوعه
- زندگی در اگر
- خدای منتظر
- در کوچه ها
- رویاهای دور
- شعری از وحشی بافقی
- مرغ روح
- سوسوی چراغی
- حیرانی
- وجود دو قسمتی
- سوغاتی ها
- شکوفه های خیابانی
- خلاقیت اوشو
- مرغ قفس
- دل تنگ
- احساس
- احوال پرسی
- روزگار سگی
- عناصر چهار گانه
- رمان خوانی
- بار دیگر سفر به دیگر سو
-
▼
مارس
(30)
۱ نظر:
خاله ی بسیار عزیز
راستش ما در آخرین برخورد با شما
شری خاصی را در چشمانتان دیدیم
که بسیار متعجب شدیم که بابا ایشان دگر کی اند .
نگو همین جناب روح بوده اند که کم کم دارند رخ نموده و ما را با خاله ای هر روز پر شور و احساس تر آشنا میکنند.
و خدا به داد ما برسد
ارسال یک نظر