۱۳۸۷ دی ۱۸, چهارشنبه

جان جهان

وقتی که شب بود و روز بر نمی امد
نوشته بودم
در مواقع تر دماغی
خدا به ادم نزدیکتر است
در مواقع افسردگی معلوم نیست
کجاست
دور از دسترس است
با بر دمیدن ذره ای افتاب
یاد یک نوشته قدیمی افتاده ام
شخصی با خدا در ساحل دریا قدم میزد
به پشت سرش که نگاه کرد
گفت
الان دو تا جای پا هست
ولی دقت کرده ام
مواقعی که من خیلی غمگینم
یک جای پا پشت سرمان بیشتر نیست
تو در اینگونه مواقع کجا غیبت میزند؟
خدا میگوید
اون موقع ها تو رو روی دوشم می گذارم
و راه می روم

۱ نظر:

ناشناس گفت...

چه باحال!
خوشا به حال غمگینان عالم.