بینوایان

ای همه کسانی که کلاه ندارید
سرتان هم به تنتان زیادیست
ای همه کسانی که بی کفشید
پای راهوارتان کجا بود؟
ای همه کسانی که بی لباسیدو از سرما بخود می لرزید
شال گردنی شما را باید که بر خود بپیچید
و درهجوم لشگر سرما خودتان را بدان بیاویزید
اگر با بوی نان بزاقتان ترشح می کند
تقصیر از غدد بزاقیتان است
عادتش دهید که حالا حالاها با این بوها مترشح نشود
اگر سقفتان اسمان است و زمینتان کارتن
خوش بحالتان بی مزد و منت شبها ستارگان را می شمارید
بجای شمردن چرکهای کف دست
پووووول
و روزها نیز از دیدن صاحبخانه در امانید
که گفته اند
اگر خواهی تو عیش جاودانی در این دنیای فانی بزن بر دار صاحبخانه ات را
صد البته شما می توانید بجای صاحبخانه
با همان شال گردنتان خود را بدار بیاویزید